سردار حسین همدانی می گوید :
عملیات مطلع الفجر با رمز مقدس یا مهدی ادرکنی شروع شد و ما از پای آن دیوارهی تنگ کورک اغاز کردیم . چون اذان صبح مقارن بود با لحظه ی حرکت نیروها دستور دادیم بچه حین حرکت به سمت دشمن نمازشان را بخوانند . تمام نفرات دور تا دور کمرشان نارنجک بسته بودند و داخل کوله پشتی ها ؛ پراز فشنگ و خشاب اضافه بود مسیر حرکت ؛ به راه ((بز رو )) معروف بود و در لبه ی پرتگاهی قرار داشت که اگر کسی از آنجا به پایین نگاه می کرد چشمانش سیاهی می رفت و هول می کرد !........
شیعیان مدیون خون کیستید ؟
زنده از رقص جنون کیستید ؟
کیست تا اسلام را احیا کند ؟
حکم حق را در زمین اجرا کند؟
گفت مولی ( کل ارض کربلا)
شیعه یعنی غربت و رنج و بلا
شیعه ی بی درد؛ زخم بی نمک
بس کن این ((یا لیتنی کنت معک ))
شیعه گی تنها نماز و روزه نیست !
اب تنها در میان روزه نیست
کوزه را پر کن ز آب معرفت
تا در او جوشد شراب معرفت
شیعه هستی ؛شیعه گی را باز جوی
تا که آب رفته ات آید به جوی
باده مما رزقنا هم بنوش
ینفقون بنیوش و در انفاق کوش
هم بنوش و هم بنوشان زین سبو
لن تنا لوا البر حتی تنفقوا
سروده شاعر بسیجی مرحوم آقاسی
حاج احمد متوسلیان می گفت:من خیال می کردم آدم جسوری هستم اما حاج همت پاک روی دست ما زده.روز تظاهرات در عربستان ؛ او یک سری از تصاویر کوچک برچسبدار حضرت امام خمینی را توی جیبش دشداشه خودش گذاشته بود . هر چند لحظه یک بار ؛ کاغذ پشت یکی از آنها را جدا می کرد و در حالی که برچسب را کف دستش مخفی کرده بود به طرف ماموران پلیس صعودی می رفت ؛ دست در گردان آنها می انداخت و به بهانه مناعقه ؛ آن عکس را پشت کلاه کاست آنها می چسباند و مردم از این عمل او بسیار می خندیدند
(همپای صاعقه ص 72)
شهیدان را شهادت افتخار است
شهادت گلشن زیبای یار است
شهادت مظهر اسم جمال است
شهادت شهد شیرین وصال است
شهادت رمز و راز جاودانی است
شهادت در حقیقت ؛ آسمانی است
شهادت لن ترانی را هویداست
شهادت سر موسی؛سر عیسی است
شهادت یک کلام بی دلیل است
شهادت عشق را تنها دلیل است
بویژه آن شهیدانی که گمنام
شدند آوازه ای میخانه و جام
بیا مرثیه ای از دل بخوانیم
که شاید در میان گًٌٍَُِّْل نمانیم
سلامی ابتدا تقدیم داریم
بدین معنا که دل تسلیم داریم
سلام ای کوکبان آسمانی
سلام ای لاله های ارغوانی
سلام ای رفتگان وادی عشق
سلام ای سرخوشان ساقی عشق
نوای من صدای نینوایی است
سه تار روزگار آشنایی است
بیا بنواز درد بی کسی را
غم تنهایی و دلواپسی را
دمی از خاطرات روز جنگم
دمی از کوله پشتی و تفنگم
دمی از جبهه و رزم شبانه
از آن نام آوران بی نشانه
در این جا دل سراغ یار گیرد
زدوش و اندوه هجران بار ؛ گیرد
شما در کوی دلبر جا گرفتید
مدال عشق از زهرا گرفتید
شما یاد آور کرب و بلائید
شما فریاد زینب را نوائید
شما را باب جنت ما گدایم
همه طفل دبستان شمائیم
شعر از منصوری
برای اینکه لطف و رحمت و آمرزش خدا
شامل حال ما بشود باید اخلاص داشته باشیم
(سردار شهید حاج محمد ابراهیم همت)
گرامی باد یاد و خاطره شهید فهمیده وشهدای دانش آموز
برای بچه هایی که تازه رسیده بودند پی جا می گشتم . یک پسر بچه را دیدم .گفت : با بچه های تهران آمده ام . من رو جا گذاشته اند و رفته اند . بچه بود دست خالی و تنها ولی معلوم بود که نمی ترسد . گفتم : خب اشکالی نداره تو هم بیا پیش ما . بعدها فهمبدم ((فهمیده ))بود؛ محمد حسین فهمیده .
نقل از روزگاران 58/17
در عملیات کربلای دو ؛ محمود کاوه . فرمانده لشگر صدو پنجاه و پنج ویژه شهدا ؛ کار عجیبی کرد . نیروهای خط شکن را که جلو فرستاد ؛ آمد و نمازی دو رکعتی را اقامه کرد . بعد از نماز گفت : این نماز را فقط به دو دلیل خواندم ؛
اول برای پیروزی چه های خط شکن و بعد ....................
یکی از بچه ها پرسید بعد چه ؟ دلم می خواهد اگر خدا لایقم بداند ؛ این نماز ؛ آخرین نمازم باشد و خدا لایقش دانست و شهید محمود کاوه در همان عملیات شربت شهادت را نوشید .
عاشقان بی ادعا – ص 82
محراب کوفه امشب در موج خون نشسته
یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین
از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید
رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید
دیگر نوای تکبیر از کوفه بر نیامد
نان آور یتیمان دیگر ز در نیامد
غمخوار دردمندان امشب شهید گردید
امشب جهان ز فیض حق ناامید گردید
تنها نه خون به محراب از فرق مرتضی ریخت
امشب شرنگ بیداد در کام مجتبی ریخت
امشب به کوفه بذر کفر و ضلال کِشتند
مرغان کربلا را امشب به خون کشیدند
تیغ نفاق امشب بر فرق وحدت آمد
امشب به نام سجاد خط اسارت آمد
امشب به محو خادم، خائن دلیر گردید
آری برادر امشب زینب اسیر گردید
باب عدالت امشب مسدود شد بر انسان
امشب بنای وحدت در کوفه گشت ویران
امشب جهان ز فیض حق ناامید گردید
امشب بنام قرآن، قرآن شهید گردید
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین
"حمید سبزواری"
بر هر دیوار که سر بکوبم آوار سُرنش دارم. دستان بی پناهم را به سوی هر آسمان که بلند کنم بیم آن دارم که ستاره های سوخته در گودی دستانم ذوب شوند و صدایم که هر کرانه بگسترم رودها و رودخانه ها بر جداره های طغیان می کوبند!
خستگی ام را فریاد می زنم آن گونه که حنجره ام از هرم فریاد می سوزد. گناهان همچون پیچکی عظیم بر ساقه نحیف پیکرم پیچیده اند و در فراخنای نفس؛ تنگی نفس گرفته ام.
در من احساسی است که هر روز تو را می طلبد و در تو مهری که هر روز مرا به ورطه عشق می کشاند.نفس سرکش؛ میل به خطا دارد و سودای گناه و شیطان رانده شده از بهشت بر این قسم است تا از هر سو که می تواند درآید و وسوسه کند و به خطا بکشاند. خطای بسیار کرده ام؛ زینهارت را در عمل نگرفتم، بر حدودت پانهادم و دست به گناه آلودم ... بیهوده نگاه می کنم و بیهوده تر دست می برم و در سکوت شاخه های یاس می چینم و خاک را می یابم که بوی رکود می دهد ... تو را می خواهم؛ تو را که به کلمه ای آسمان آفریدی تا کلماتم آسمانی کنی.
در این لیالی هستی بخش که گستره نور رحمتت جهان را در بر می گیرد؛ مرا در کشتی نجات بخش طاعت و محبتت جای ده و با ریسمان محبت خود مرا از حلقوم امواج نافرمانی ات نجات بخش که «فانّک تهدی من تشاء الی صراط مستقیم».
پلک های خستگی ام با وسوسه خواب بر هم می آید غافل از لحظه هایی که عظمتش را تنها و تنها تو می دانی و لحظه ها چون زلال قطره های آب از لابلای انگشتان وجودم از دست می رود و من می مانم و دستانی تهی!
همه ذرات من تو را زمزمه می کنند و تو به یقین زمزمه را می شنوی که هیچ زمزمه ای تو را از شنیدن زمزمه دیگر باز نمی دارد.
مرا دریاب تا سیمرغ وجودم به قاف آرزوهایش که تو باشی، برسد...
بسم رب الشهدا و الصدیقین
با عرض سلام خدمت تمامی دوستان عزیز و محترم
بالاخره شهدا این توفیق را دادندکه من هم بتوانم مطلبی بنویسم
اول از همه امید آنکه طاعات و عبادات شما دوستان گرامی در این ماه رحمت و مغفرت مورد قبول درگاه حضرت حق قرار گرفته باشد و این حقیر سر تا پا تقصیر را هم از دعای خیرتان فراموش نکنید
دوم آنکه یک همسنگر جدید یافتیم حتما یک سری به سنگرش بزنید خیلی جای با حالی است خداوند خیرش دهد و با شهدا مونسش کند
و اما این هم درد و دل جا مانده های از قافله شهدا :
یادش بخیر حال و هوای سنگر ها
بسیجیای مخلص و اشک و دعای سنگرها
یادش بخیر چفیه . سر بندای سرخ و سفید
که نوشته بود حسین . زینب و عباس شهید
یادش بخیر آن لحظه ها که هر دلی زمزمه داشت
یاد شب حمله ای که زمزمه فاطمه داشت
یه روز روزگاری
دو تا بچه بسیجی
نمیدونم کجا بود
تو فکه یا دوعیجی
تو فاو یا شلمچه
تو کرخه یا موسیان
مهران یا دهلران
تو تنگه حاجیان
تو اون گلوله بارون
کنار هم نشستند
دستا توی دست هم
باهم جناق شکستند
با هم قرار گذاشتند
قدر هم و بدونن
برای دین بمیرن
برای دین بمونن
با هم قرار گذاشتن
که توی زندگیشون
رفیق باشن ولیکن
اگز یه روز یکی شون
پرید و از قفس رفت
اون یکی کم نیاره
به پای این قرار داد
زندگیشو بذاره
سالها گذشت اما
بسجی های باهوش
نمیذاشتن که اون عهد
هرگز بشه فراموش
یه روز یکی از اون دو
یه مهر .به اون یکی داد
اون یکی با زرنگی
مهر و گرفت و گفت :((یاد))
ادا مه دارد..............................
